ابرو:اوری"AORI"

پیشانی:پیشنی'PISHANI'

چشم:چش،چشم'CHASH'

لپ:بک'BOK'

بینی،دماغ:دماغ'DOMAGH'

لب:لو'LAO'

زبان:زبو'ZABO'

فک:کلفچ،کلفک'CALAFK'

دندان:دندو'DANDO'

کام:کم'KOM'

حلق،مری:کرکرنوک'KERKERANOOK'

شکم:اشکم'ESHKAM'

جلوی سینه:ترق سینه"حرف ر مشدد"'TARAGHE SINE'

انگشت کوچک دست:کلک'KELEK'

آرنج:زنگیچه'ZANGICHE'

شانه،کتف:شنه'SHANE'

ران:رن'RON'

لگن:کوندلک'KOONDELK

السلام ای حضرت سلطان عشق یا علی موسی الرضا ای جان عشق

السلام ای بهر عاشق سرنوشت السلام ای تربتت باغ بهشت

ولادت با سعادت سلطان، امیر و ولی نعمت تمام ایرانیان، حضرت رضا(علیه‎السلام) مبارک.

مِدَنُم مَي بري گو بَر چِه صغري		تو مَر مَي واگذري گو بر چه صغري
دلُم مَي بشكني گو بر چه صغري		بِه سنگ پَن مَني گو بر چه صغري
چه شو اِقذَر تو مي گف با تو خُم بو		فقط حرف تو صغري اي كَلوم بو
چه شو پس كولَگوت وَربست و جَم كي		بِيَكدو خِي دي اي صغري فِجَم كي
مَري اما بيا هونشِن بِمَرُو		كه خَدشو خنَه ي دل بي تو نَرُو
اودَم دل باي مَه خُم دا بي تو دَني		بيا و رحمَه كن وَر اي جُوَني
او روزِ نَمزدو گفتِت چه وَ مَه؟		هَمو حرفَك مَرَه اوقذَر خوش اَمَه
او روز پِنداشتِه صغري خُو مبينُم		خووُن خُب مانَگِي خُمبُو مبينُم
تو گف وَ مانِ خمبو مرد كَري		تو گف رَضي نيُم، هِچَّم بِنَري
هَمو دَم مَك بِرَف وَر خَنَه با هَم		هو هُنشَسمَه هو دَم اِستَنَه با هم
مَه عرق مي رِخ و كَلَّم دَتَه داش		زبونُم رُو نِبو صغراي جو اَجّاش
يواشِت وَ مَه گف هُم مَخ شُمار مَه		مَه مرد كَري و بي سرصدار مه
مَه نِمَّه گالِش و پاچين و جَمَه		هميت گف يا نِگف صغراي جو وَ مَه؟
تموم جونوم از عرق بِسُلّي		هو اِستيكان چايُم هِي بِتُلّي
مَه هَم تِل تِل كُنو گف مُشت چيزَه		كه كاشكَه مارتَه جاي اي حرفو ميزَه
دلُم مي گف ببوسُم بُك و لُوتَه		هَمو بُك و لُوُن مِلّ اَلُوتَه
شما پوزخندَه وَر اي حرف مَخ زَه		هو دَنَك مَخ دلُم پنداشتِه يخ زَه
مَه واز تِل تِل كُنو گف مشت چيزَه		هو گفتُم بَف چه قَلينون تميزَه
شمام گُف مَخ پَسَن كِردَه شما رَه		كه هَم افتادَه و هَم اهلِ كارَه
شما با اي كَلوم مار وَر زَمي زَه		نِباس با ما شما اي حرفو ميزَه
هَمِي اي حرفو از خوبي شُمانِه		هو اي حرف، حرف بنزَه با ژيانِه
بِرَفمَه بعد از او وَر تَه ي سوفَه		مَخ از شَدي نميدي رَيِه سوفه
اودَم شَك دي كه حرفِ مايو هُم شو		در و ديوار سوفَخ پُر مُغُم شو
صداي دِيرَه و تُمبَك بُلَن شو		هو سوفَه پُر نبات و نُقل و قَن شو
تو خُب وَ ياد دَري صغري او شُو ني؟		تو گف بَه تَرك هَم هرگز نِخَم كي
ولي اي حرفونِ خُب زودَه تِي شو		هو بَر مَه مثلِ اُ صغري نِخِي شو
مَري اما بِدَن وازَم تو رَم مَه		تو رَم مَه مرگ بابا مرگ مَمَه
		شاعر: جواد زرین­ فر

رهرو منزل عشقيم و ز سر حد عدم تا به اقليم وجود اين همه ره آمده ايم

جناب آقای محمد حسین کرمپور



حرکت خطير و خيره کننده ی حضرت عالی که با روی گشاده و دستان سخاوتمندانه جهت تقبل هزينه ی سفرعده ای از اهالی روستا به مشهد مقدس انجام پذيرفت، حسرت زيارت را به لذت ديدار يار مبدل نمود.



با قلبی سرشار از نور و انديشه ای آکنده از مهر و سينه ای مملو از عشق که يادش دلفريب است و وصفش دلپذير، آرزوی وصال يار و توفيق زيارت محقق گشت.



وصل آمد و از بيم جدايی رستي م با دلبر خود به کام دل بنشستيم



محبت بی دريغ شما هرگز از لوح دل و جان مردم روستا محو نخواهد شد. از قادر متعال مسالت دارد اجر معنويتان پايدار و برقرار باشد و در دل همگنان و مومنان عزت مدار باشيد و جاودان.

ابرو:اوری"AORI"

پیشانی:پیشنی'PISHANI'

چشم:چش،چشم'CHASH'

لپ:بک'BOK'

بینی،دماغ:دماغ'DOMAGH'

لب:لو'LAO'

زبان:زبو'ZABO'

فک:کلفچ،کلفک'CALAFK'

دندان:دندو'DANDO'

کام:کم'KOM'

حلق،مری:کرکرنوک'KERKERANOOK'

شکم:اشکم'ESHKAM'

جلوی سینه:ترق سینه"حرف ر مشدد"'TARAGHE SINE'

انگشت کوچک دست:کلک'KELEK'

آرنج:زنگیچه'ZANGICHE'

شانه،کتف:شنه'SHANE'

ران:رن'RON'

لگن:کوندلک'KOONDELK

مِدَنُم مَي بري گو بَر چِه صغري		تو مَر مَي واگذري گو بر چه صغري
دلُم مَي بشكني گو بر چه صغري		بِه سنگ پَن مَني گو بر چه صغري
چه شو اِقذَر تو مي گف با تو خُم بو		فقط حرف تو صغري اي كَلوم بو
چه شو پس كولَگوت وَربست و جَم كي		بِيَكدو خِي دي اي صغري فِجَم كي
مَري اما بيا هونشِن بِمَرُو		كه خَدشو خنَه ي دل بي تو نَرُو
اودَم دل باي مَه خُم دا بي تو دَني		بيا و رحمَه كن وَر اي جُوَني
او روزِ نَمزدو گفتِت چه وَ مَه؟		هَمو حرفَك مَرَه اوقذَر خوش اَمَه
او روز پِنداشتِه صغري خُو مبينُم		خووُن خُب مانَگِي خُمبُو مبينُم
تو گف وَ مانِ خمبو مرد كَري		تو گف رَضي نيُم، هِچَّم بِنَري
هَمو دَم مَك بِرَف وَر خَنَه با هَم		هو هُنشَسمَه هو دَم اِستَنَه با هم
مَه عرق مي رِخ و كَلَّم دَتَه داش		زبونُم رُو نِبو صغراي جو اَجّاش
يواشِت وَ مَه گف هُم مَخ شُمار مَه		مَه مرد كَري و بي سرصدار مه
مَه نِمَّه گالِش و پاچين و جَمَه		هميت گف يا نِگف صغراي جو وَ مَه؟
تموم جونوم از عرق بِسُلّي		هو اِستيكان چايُم هِي بِتُلّي
مَه هَم تِل تِل كُنو گف مُشت چيزَه		كه كاشكَه مارتَه جاي اي حرفو ميزَه
دلُم مي گف ببوسُم بُك و لُوتَه		هَمو بُك و لُوُن مِلّ اَلُوتَه
شما پوزخندَه وَر اي حرف مَخ زَه		هو دَنَك مَخ دلُم پنداشتِه يخ زَه
مَه واز تِل تِل كُنو گف مشت چيزَه		هو گفتُم بَف چه قَلينون تميزَه
شمام گُف مَخ پَسَن كِردَه شما رَه		كه هَم افتادَه و هَم اهلِ كارَه
شما با اي كَلوم مار وَر زَمي زَه		نِباس با ما شما اي حرفو ميزَه
هَمِي اي حرفو از خوبي شُمانِه		هو اي حرف، حرف بنزَه با ژيانِه
بِرَفمَه بعد از او وَر تَه ي سوفَه		مَخ از شَدي نميدي رَيِه سوفه
اودَم شَك دي كه حرفِ مايو هُم شو		در و ديوار سوفَخ پُر مُغُم شو
صداي دِيرَه و تُمبَك بُلَن شو		هو سوفَه پُر نبات و نُقل و قَن شو
تو خُب وَ ياد دَري صغري او شُو ني؟		تو گف بَه تَرك هَم هرگز نِخَم كي
ولي اي حرفونِ خُب زودَه تِي شو		هو بَر مَه مثلِ اُ صغري نِخِي شو
مَري اما بِدَن وازَم تو رَم مَه		تو رَم مَه مرگ بابا مرگ مَمَه
		شاعر: جواد زرین­ فر

رهرو منزل عشقيم و ز سر حد عدم تا به اقليم وجود اين همه ره آمده ايم

جناب آقای محمد حسین کرمپور



حرکت خطير و خيره کننده ی حضرت عالی که با روی گشاده و دستان سخاوتمندانه جهت تقبل هزينه ی سفرعده ای از اهالی روستا به مشهد مقدس انجام پذيرفت، حسرت زيارت را به لذت ديدار يار مبدل نمود.



با قلبی سرشار از نور و انديشه ای آکنده از مهر و سينه ای مملو از عشق که يادش دلفريب است و وصفش دلپذير، آرزوی وصال يار و توفيق زيارت محقق گشت.



وصل آمد و از بيم جدايی رستي م با دلبر خود به کام دل بنشستيم



محبت بی دريغ شما هرگز از لوح دل و جان مردم روستا محو نخواهد شد. از قادر متعال مسالت دارد اجر معنويتان پايدار و برقرار باشد و در دل همگنان و مومنان عزت مدار باشيد و جاودان.

ابرو:اوری"AORI"

پیشانی:پیشنی'PISHANI'

چشم:چش،چشم'CHASH'

لپ:بک'BOK'

بینی،دماغ:دماغ'DOMAGH'

لب:لو'LAO'

زبان:زبو'ZABO'

فک:کلفچ،کلفک'CALAFK'

دندان:دندو'DANDO'

کام:کم'KOM'

حلق،مری:کرکرنوک'KERKERANOOK'

شکم:اشکم'ESHKAM'

جلوی سینه:ترق سینه"حرف ر مشدد"'TARAGHE SINE'

انگشت کوچک دست:کلک'KELEK'

آرنج:زنگیچه'ZANGICHE'

شانه،کتف:شنه'SHANE'

ران:رن'RON'

لگن:کوندلک'KOONDELK

مِدَنُم مَي بري گو بَر چِه صغري		تو مَر مَي واگذري گو بر چه صغري
دلُم مَي بشكني گو بر چه صغري		بِه سنگ پَن مَني گو بر چه صغري
چه شو اِقذَر تو مي گف با تو خُم بو		فقط حرف تو صغري اي كَلوم بو
چه شو پس كولَگوت وَربست و جَم كي		بِيَكدو خِي دي اي صغري فِجَم كي
مَري اما بيا هونشِن بِمَرُو		كه خَدشو خنَه ي دل بي تو نَرُو
اودَم دل باي مَه خُم دا بي تو دَني		بيا و رحمَه كن وَر اي جُوَني
او روزِ نَمزدو گفتِت چه وَ مَه؟		هَمو حرفَك مَرَه اوقذَر خوش اَمَه
او روز پِنداشتِه صغري خُو مبينُم		خووُن خُب مانَگِي خُمبُو مبينُم
تو گف وَ مانِ خمبو مرد كَري		تو گف رَضي نيُم، هِچَّم بِنَري
هَمو دَم مَك بِرَف وَر خَنَه با هَم		هو هُنشَسمَه هو دَم اِستَنَه با هم
مَه عرق مي رِخ و كَلَّم دَتَه داش		زبونُم رُو نِبو صغراي جو اَجّاش
يواشِت وَ مَه گف هُم مَخ شُمار مَه		مَه مرد كَري و بي سرصدار مه
مَه نِمَّه گالِش و پاچين و جَمَه		هميت گف يا نِگف صغراي جو وَ مَه؟
تموم جونوم از عرق بِسُلّي		هو اِستيكان چايُم هِي بِتُلّي
مَه هَم تِل تِل كُنو گف مُشت چيزَه		كه كاشكَه مارتَه جاي اي حرفو ميزَه
دلُم مي گف ببوسُم بُك و لُوتَه		هَمو بُك و لُوُن مِلّ اَلُوتَه
شما پوزخندَه وَر اي حرف مَخ زَه		هو دَنَك مَخ دلُم پنداشتِه يخ زَه
مَه واز تِل تِل كُنو گف مشت چيزَه		هو گفتُم بَف چه قَلينون تميزَه
شمام گُف مَخ پَسَن كِردَه شما رَه		كه هَم افتادَه و هَم اهلِ كارَه
شما با اي كَلوم مار وَر زَمي زَه		نِباس با ما شما اي حرفو ميزَه
هَمِي اي حرفو از خوبي شُمانِه		هو اي حرف، حرف بنزَه با ژيانِه
بِرَفمَه بعد از او وَر تَه ي سوفَه		مَخ از شَدي نميدي رَيِه سوفه
اودَم شَك دي كه حرفِ مايو هُم شو		در و ديوار سوفَخ پُر مُغُم شو
صداي دِيرَه و تُمبَك بُلَن شو		هو سوفَه پُر نبات و نُقل و قَن شو
تو خُب وَ ياد دَري صغري او شُو ني؟		تو گف بَه تَرك هَم هرگز نِخَم كي
ولي اي حرفونِ خُب زودَه تِي شو		هو بَر مَه مثلِ اُ صغري نِخِي شو
مَري اما بِدَن وازَم تو رَم مَه		تو رَم مَه مرگ بابا مرگ مَمَه
		شاعر: جواد زرین­ فر

رهرو منزل عشقيم و ز سر حد عدم               تا به اقليم وجود اين همه ره آمده ايم

جناب آقای محمد حسین کرمپور



حرکت خطير و خيره کننده ی حضرت عالی که با روی گشاده و دستان سخاوتمندانه جهت تقبل هزينه ی سفرعده ای از اهالی روستا به مشهد مقدس  انجام پذيرفت، حسرت زيارت را به لذت ديدار يار مبدل نمود. 



با قلبی سرشار از نور و انديشه ای آکنده از مهر و سينه ای مملو از عشق که يادش دلفريب است و وصفش دلپذير، آرزوی وصال يار و توفيق زيارت محقق گشت.



وصل آمد و از بيم جدايی رستي                              م با دلبر خود به کام دل بنشستيم



محبت بی دريغ شما هرگز از لوح دل و جان مردم روستا محو نخواهد شد. از قادر متعال مسالت دارد اجر معنويتان پايدار و برقرار باشد و در دل همگنان و مومنان عزت مدار باشيد و جاودان.