جان گرفتن دوباره قنات ها و جاری شدن رودخانه فصلی روستای امرودکان فردوس

درمیان کوههای سربلند

  یک ده بی دغدغه بی قید و بند

   برقرار و پایدار و استوار

  ساکت و آرام و خالی از گزند

      اهل آنجا ساده و با معرفت

  با تو می گویند بر دنیا بخند

  عکس از گروه تلگرامی وطنم امرودکان

• شهید محمدرضا منظری خواه

   
• تاریخ ولادت: 5 فروردين 1329
• تاریخ شهادت: 15 بهمن 1365
• نام پدر: حسینعلی
• محل شهادت: پاسگاه زید

                نوع شهادت: حوادث مربوط به جنگ تحمیلی

              گلزار شهدا: بهشت رضا شهر:خراسان رضوی - مشهد

اهدای جایزه ترویج علم ایران

 هیات‌ داوران به دلیل سال‌ها خدمت صادقانه در حوزه عشایر خراسان جنوبی و تلاش برای اعتلای علم و اندیشه میان دانش‌آموزان این مناطق، جایزه بهمن بیگی (جایزه معلمان مروج مناطق محروم) سال 1397 را به «علی مرادی» تقدیم کرد.

عکس از گروه تلگرام وطنم امرودکان

روز شهادت زهرای اطهر است
عالم پر از مصیبت و دل ها مکدّر است
خشکیده چون نهال برومند عمر او
چشم جهانیان همه از اشکِ غم ، تر است

شهادت بانوی دو عالم ، امّ ابیها حضرت فاطمه الزهرا سلام الله علیها بر عموم مسلمانان تسلیت باد

عکس از گروه تلگرام وطنم امرودکان

کسب مقام سوم مسابقات کشوری یوسی مس(محاسبات ذهنی با چرتکه) و راهیابی به مسابقات جهانی مالزی  توسط خانم سحر سادات خلیلی را به خانواده محترم خلیلی تبریک و تهنیت می گوییم.

غلامحسین ثنایی موفق شد رکورد کوچکترین سازه ی گرافیکی جهان را بشکند. این اثر بر روی مداد مغزی با حک کردن کلمه فردوس به صورت حروف انگلیسی در مقیاسی به قطر 250میکرون یعنی کمتر از سه دهم میلیمتر حکاکی شده است.

جناب آقای غلامحسین ثنایی

اندیشیدن و تفکر یکی از ویژگی های ممتاز انسان است و دانش و اندیشه دو بال ضروری پرواز به سوی قله های رفیع سعادت و کمال است ؛اندیشه و ژرف نگری در راه کشف لایه های علوم و فنون به ابتکار، خلاقیت و تولید علم می انجامد .
بدین وسیله درخشش جهانی شما در رشته حکاکی را  تبریک می گوییم و از خدای منان توفیق روز افزون شما را در مراحل آتی زندگیتان صمیمانه آرزومندیم.

يادواره شهيدان سيد احمد محمودي و محمد رضا منظري خواه با حضور خانواده های معظم شاهد و ایثارگر و رزمندگان هشت سال دفاع مقدس وقشرهای مختلف مردم در مسجد جامع روستا امرودكان برگزار  شد .

نامگذاری اماکن ،چشمه ها ، کوه ها و دشت ها در امرودکان پیشینه ای کهن و قدیمی دارد. هریک از این نامها برای خود
وجه تسمیه و علتی دارند.  به دلیل کوهستانی بودن امرودکان دشت ها و صحراها و
کشتمان ها از وسعت اندکی برخوردار است و این امر باعث شده است تا مردم 
امرودکان بر جای جای سرزمینشان نامی نهاده و سالیان دراز است آن محل را با
همان نام می خوانند. در زیر نامهایی چند از اماکن،چشمه ها و کوهها و دشتها آورده شده است. از شما کاربران محترم تقاضا دارم نامهایی که از قلم افتاده
را صورت نظر بیان فرمایید...

1-تگ قوروتو

2-تگ قوچو

3-تگ خرسنگ

4-تگ سیه

5-مون ته رود

6-چشمه رحمت

7-چشمه بیدو

8-چشمه نظر(البته تازگی به اکبر آباد تغییر کرده است)

9-چشمه برجلی

10-چشمه اصغر

11-شاباد

12-کلاته حجی حبیب

13-کلاته سیدو

14-بنگوینو

15-تگ ولی

16-میتی خور

17-دهن تگ

18-پی چنار

19-کلاته آقاحسین

20-سر اَو بالا

21-تگ توتی

22-پی چرخ تَته

23-سوفی غربتو

24-فتون امریکهَ

25-ترمیی

26-سرقلعه

نام هایی که آقای محموداحمدی یاد آوری کردند

1-تك تودي
2-تك گروكي
3-تك چهه
4-گدارابولقاسم
5- كال سبيلي

بعضی از اسامی فراموش شده که آقامصطفی گفتن:
1-تگ ممد مراد
2-تگ البیک
3-تگ چه نظر
4-مون چرخ تته

یکی از محصولات بسیار با ارزش روستای امرودکان، گردوهای ناب و خوشمزه آن است.

جوز اکنی(گردو تکونی)  هرساله در  اواخر شهریور ماه انجام میشود در این روز مردم با شرکای خود درخت گردوی خود را میتکانند .

1-جوز=گردو

 ۲-جوزرو=زمان وعمل برداشت گردو .

 ۳-ترقز=چوب بلندی که برای برداشت گردو استفاده می شود.بهترین ترقز از درخت "جودانه"است که سبک است.از درخت سپیدار هم ترقز درست می کنند.

4-کل کردن=جدا کردن پوسته خارجی گردو.

5-پی چینیک=برداشت گردو های باقیمانده یا پیدا کردن گردو از پای درختان بعد از پایان برداشت گردو بوسیله مالک درخت توسظ افراد متفرقه.

 6-حق بازکردن=دستمزد برداشت گردو به وسیله کارگر که معمولا ده به یک می باشد.

۹-ور شمردن=شمارش گردوها برای تقسیم انها ومشخص شدن سهم  مالکین.که معمولا ده تا ده با گذاشتن پنج عدد گردو در هر دست انجام وبا ضریب ده شمرده می شود.ده دست یعنی ۱۰۰عدد گردو.

در فصل برداشت گردو دستان مالکین به رنگ قهو ه ای در می اید وهرکس بامش بیشتر برفش بیشتر وهرکش رنگش بیشتر سهمش بیشتر است.

کار نصب تابلو کوچه های  روستا با همت و تلاش دهیاری روستا و شورای اسلامی در همین هفته انجام شد . و نصب تابلو هاباعث میگردد تا جلوه ای تازه به روستا دهد . و هدف از این کار جهت سهولت در کارآدرس.پست  و مشخص شدن کوچه ها روستا می باشد .  با تشکر از دهیار محترم

 اینجا امامزاده ی سید جلیل نوه باب الحوائج است         

                      دهنده همه نوع حاجت از خدا به بنده حوائج است

بیا که مرقد فرزند مصطفی اینجاست          بیا که میوه بستان مرتضی اینجاست

پسر باب الحوائج عزیز پیغمبر(ع)            امامزاده روحی له الفداءاینجاست

بیا که هفدهمین نور دیده موسی                ز نسل حضرت مولا و هل اتی اینجاست

بگیر اذن زیارت ز مادرش زهرا             سلام کن به حضورش که مقتدا اینجاست

اگر به کار تو در زندگی گره خورده         بزن تو حلقه این در گره گشا اینجاست

اگر مریض و گرفتار مشکلی هستی         بیا که درد تورا بهترین دوا اینجاست

قدم گزار به دارالشفای پر فیضش           بگیر داروی خود را ازاو شفا اینجاست

ز درگهش نشود هیچ زائری نومید          بیا که مونس وغمخوارو یار ما اینجاست

شهی که زائر او را خدای می بخشد        به احترام علی شاه اولیا اینجاست

شهنشهی که به درگاه ذات بی همتا          برای زائر خود می کند دعا اینجاست

                         گرفته دامن مولای خویش وفاداران

                     شهی که حاجت دل را کند  دوا اینجاست

در زمان قدیم که وسایل سرد کننده از قبیل یخچال وفریزر وجود نداشت امکان نگهداری مواد فاسد شدنی از قبیل گوشت در روستاها وجود نداشت.روستاییان تنها در فصل سرما امکان نگهداری گوشت را داشتند.درامرودکان مانند بسیاری از روستاها هر خانواده یک یا دو گوسفند را به عنوان پروار انتخاب می نمودودر فصل سرما اغلب اوایل دی ماه پروار را ذبح می کردند.قسمت اعظم گوشت را سرخ می کردندودر ظرف بزرگ نگهداری می کردند.و باقی مانده لاشه گوسفند که بیشتر آن استخوان بود در اطاق سردی نگهداری وبه صورت اب گوشت پخته می شد.در اولین شب پروار کشی "دل بندی "پروار را می خوردند.دل بندی شامل دل-جگر-پپ (شش ها)-قلوه-اشکمبه -روده باریک بود که بامقداری زیادی چربی لاشه پخته می شد.در شب دیگر هم "کله پاچه"را می پختند.

مردم امرودکان دوست دارند هنگام خوردن "دل بندی"تمام فرزندان آن ها حاضر باشند.اگر فردی در خارج از روستا باشد مثل خدمت سربازی یا تحصیل در شهر دیگر صبر می کنند تا به روستا بیاید.به قول پدران ومادران امرودکانی "دل بندی بدون حضور فرزندان از گلوی انها پایین نمی رود.

اگر چه سال هاست که امرودکان دارای برق می باشد ودر تمام خانه ها یحچال وجود دارد ولی رسم پروار کشی هم چنان وجود دارد.خانواده هایی که فرزندان آنها در شهرهای دیگر هم هستند گوشت پروار را برای انها می فرستند.