نمک سُبَنج: چقدر صدای ریختن آن بر روی آتش گوش نواز است و رایحه برخاسته ازآن شامه نواز. امرودکانی ها از قدیم رسم داشته اند ازآن همانند جای جای سرزمینهای اسلامی برای دفع چشم زخم استفاده کنند. رای بدرقه و خوشامد گویی به مسافران در هنگام سفر یا بازگشت ،رونق کار و کسب

و فراوانی روزی،تولد نوزاد انسان و یا دام،در آیین های مذهبی و دینی،عروس کشان و.....سُبنج را همراه با نمک ژاله(بلوری) بر روی آتش می ریزند که در واقع دو ماده تلخ و شور است .برای نمک سبنج اشعار و اورادی هم خوانده می شود..... 

و در آخر بر حضرت محمد(ص) و آل پاک و مطهرش درود می فرستند.آن قدیم ترهادر عروسیها و یا بدرقه ویا برگشت حجاج و کربلایی و....همسایگان برایشان نمک سبنجی می بردند و در ازای آن مبلغی پول به عنوان هدیه دریافت می کردند.  

این هم یک شعر در هنگام نمک سبنج دود کردن که در روستای امرودکان رواج دارد: 

سُبَنج رونق کار است و بوی خوش دارد

چه خوش صداست که گویا تگرگ می بارد

دو تلخ و شور در آتش شوند هم آواز

که چشم شور و بلا را زما نگه دارد

سُبَنج سوخت نبی آن بزرگ موجودات

که بر حبیب خدا ختم انبیاء صلوات

***

سُبنج تلخ و نمک شور    چشم بخیل و بد حسد کور

و.....

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: